வறண்ட நிலங்களில் உள்ள விவசாயம் என்பது நிலத்தடி நீர் ஆதாரங்களில் இருந்து மண் அரிப்பு மற்றும் ஈரப்பதம் இழப்பு ஆகியவற்றின் விளைவாக உள்ளூர்மயமாக்கப்பட்ட விவசாய நடைமுறைகளைப் பயன்படுத்துவதைக் குறிக்கிறது. இந்த வகை விவசாயத்தில், பயிர்கள் முதன்மையாக உள்ளூர் நுகர்வுக்காக வளர்க்கப்படுகின்றன, கால்நடை தீவனத்திற்காக சிறிய அளவு தீவனம் வளர்க்கப்படுகிறது. வறண்ட நிலங்களில் விவசாயத்தின் சில வடிவங்கள் நிலத்தடி நீர் ரீசார்ஜ் மற்றும் சில மேற்பரப்பு ஓடுதலை சார்ந்துள்ளது. ஈரப்பதத்தின் ஆதாரம் பொதுவாக குறைவாக இருப்பதால், பயிர் உற்பத்தி பொதுவாக ஒவ்வொரு ஆண்டும் குறுகிய காலத்திற்கு இருக்கும்.
பயிர் சுழற்சி என்பது ஒரு பகுதியின் உற்பத்தித்திறனை மேம்படுத்துவதற்காக வடிவமைக்கப்பட்ட பயிர் சாகுபடியின் ஒரு நடைமுறையாகும், இது புல்வெளிகளை குறைந்த நீர் தேவைப்படும் பயிர்களால் மாற்றுகிறது. பாசனத்திற்குப் பயன்படுத்தப்படும் நீரின் அளவைக் குறைக்கவும், மண்ணின் அமைப்பு மற்றும் வளத்தை அதிகரிக்கவும் இந்த நடைமுறையைச் செயல்படுத்தலாம். புல் நிலங்கள் சில சமயங்களில் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட வணிக நோக்கங்களுக்காக மரம் வளர்ப்பதற்கு பயன்படுத்தப்படுகின்றன. சில புல் நிலங்கள் மிகவும் ஈரமாக இருப்பதால் மேய்ச்சலுக்குப் பொருந்தாது. அத்தகைய இடங்களில் மரம் வளர்க்கப்படுகிறது.
சில சந்தர்ப்பங்களில், ஒரு பகுதி மற்ற பகுதிகளை விட அதிக ஈரப்பதத்தைக் கொண்டிருக்கலாம். இது “ஈரநிலம்” என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஈரநிலப் பகுதிகள் வறண்ட நிலங்களை விட குறைவான விளைச்சலைக் கொண்டிருக்கின்றன, ஏனெனில் தாவர வேர்கள் செழிப்பான வளர்ச்சிக்கு மண்ணிலிருந்து போதுமான தண்ணீரை இழுக்க முடியாது. “பாசனப் பகுதி” என்று பொதுவாகக் குறிப்பிடப்படும் ஒரு பகுதி பயிர் சாகுபடிக்கு போதுமான நீர் விநியோகத்தைக் கொண்டுள்ளது, ஆனால் அதிக மழைப்பொழிவைக் கொண்டுள்ளது. “அரை வறண்ட” என்ற சொல் ஈரநிலம் மற்றும் அரை வறண்ட நிலைகளுக்கு இடையில் ஈரப்பதம் இருக்கும் பகுதிகளைக் குறிக்கிறது.
வறண்ட நிலங்களில் விவசாயம் இரண்டு முக்கிய வகைகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது: பயிர்நிலம் மற்றும் குரோசிஸ். பயிர் நிலம் என்பது இயற்கை-வறண்ட நிலப்பரப்பின் நிரந்தர வசிப்பிடமாகும், இது ஒரு குறிப்பிட்ட பருவத்திற்கு வளரும் தாவர விதைகள் மற்றும் புல் ஆகியவற்றால் ஆனது. பொதுவாக, இந்த தாவரமானது தட்டையான, திறந்த பகுதிகளில் காணப்படும் மற்றும் அரிதாக இருக்கும், இதன் விளைவாக குறைந்த தாவர வேறுபாடு ஏற்படுகிறது. வறண்ட நிலங்களின் மிகவும் வளமான பகுதிகள் பொதுவாக விவசாய மண் வகைகளில் குறைவாக இருக்கும். இங்கே தாவரங்கள் குறுகிய வாழ்க்கை வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளன
பயிர்களை மாற்றுவது என்பது ஒரே மாதிரியான காலநிலை மற்றும் ஈரப்பதம் உள்ள பகுதிகளில் வெவ்வேறு பயிர்களை நடவு செய்யும் நடைமுறையாகும். எடுத்துக்காட்டாக, மத்திய அமெரிக்காவில், சூறாவளி பருவத்தில் மகத்தான விளைச்சலை உறுதி செய்வதற்காக பனாமா நகரத்தைச் சுற்றி சோளம் பயிரிடப்படுகிறது, அதே நேரத்தில் தெற்கு கலிபோர்னியாவில், ஆண்டின் நான்கு பருவங்களில் நாட்டின் பசியை மேம்படுத்துவதற்காக மோனோ கவுண்டியைச் சுற்றி நெல் பயிரிடப்படுகிறது. பயோமாஸ் பயிர் நடைமுறை பயிர் சுழற்சியைப் போன்றது, தவிர தாவர வாழ்க்கை மாறவில்லை. அதற்குப் பதிலாக, உயிர்மப் பயிர் செழிக்காத இடத்தில் நடப்படுகிறது. இந்த வகை பயிர் நடவு விவசாயிகள் இயற்கைக்கு மாறான இனங்களை அறிமுகப்படுத்தாமல், நிலத்தின் காலநிலை மற்றும் ஈரப்பதத்தின் இயற்கையான மாறுபாட்டிலிருந்து பயனடைய அனுமதிக்கிறது.
வறண்ட நிலங்களில் தாவர வாழ்க்கைக்கு நீர் வழங்க நீர்ப்பாசன முறைகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இவை மேற்பரப்பு அடிப்படையிலான அல்லது தரை அடிப்படையிலான அமைப்புகள் ஆகும், அவை கிணறுகளில் இருந்து தண்ணீரை எடுக்க பம்ப் அல்லது பிற அமைப்பைப் பயன்படுத்துகின்றன. பூமியில் நீர்மட்டத்தை நிரப்ப பல்வேறு நீர் சேகரிப்பு முறைகள் இப்போது நடைமுறையில் உள்ளன. மேற்பரப்பு அடிப்படையிலான நீர்ப்பாசன முறைகள் தாவர வேர்களுக்கு நேரடி ஈரப்பதத்தை வழங்க முடியும், அதே சமயம் தரை அடிப்படையிலான நீர்ப்பாசன முறைகள் மண்ணின் துளைகள் மற்றும் நிலத்தில் தண்ணீரை இழுக்கின்றன. முறையான உழவு போன்ற மற்ற நடைமுறைகளுடன் இணைந்தால் இரண்டு முறைகளும் மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும், இது மண்ணை ஈரமாக வைத்திருக்க உதவுகிறது மற்றும் மண்ணை சுருக்க உதவுகிறது.
தாவர வளர்ச்சி மற்றும் உயிர்வாழ்வதற்கு தாவர ஊட்டச்சத்துக்கள் இன்றியமையாதவை, மேலும் மண்ணின் சுருக்கம் மற்றும் வெப்பத்தின் விளைவாக மண்ணில் இந்த ஊட்டச்சத்துக்கள் குறைந்து வருகின்றன. மண்ணில் கரிமப் பொருட்கள் அல்லது ஹ்யூமிக் அமிலத்தைச் சேர்ப்பது ஈரப்பதத்தைத் தக்கவைக்க உதவுகிறது மற்றும் மண்ணின் pH ஐ மேம்படுத்துவதன் மூலம் வளத்தை அதிகரிக்கிறது. மண்ணில் நைட்ரஜன், பொட்டாசியம் மற்றும் கால்சியம் ஆகியவற்றை அதிகரிப்பது மண்ணின் நைட்ரஜன் சேமிப்பு திறனை மேம்படுத்தவும் வேர் அமைப்பின் கட்டமைப்பை மேம்படுத்தவும் உதவுகிறது. மிக முக்கியமான ஊட்டச்சத்துக்களான பொட்டாசியம் மற்றும் பாஸ்பரஸ் இரண்டும் பயிர் சாகுபடியின் போது இழக்கப்படுகின்றன. எனவே, வறண்ட நிலங்களில் தாவர ஊட்டச்சத்து மற்றும் மேலாண்மை மேம்படுத்தப்பட்ட பயிர் உற்பத்தி மற்றும் அதிகரித்த விவசாய லாபத்திற்காக இந்த மூன்று ஊட்டச்சத்துக்களை அதிகரிப்பதில் கவனம் செலுத்துகிறது.
விவசாயமே முதன்மையான வருமான ஆதாரமாக இருக்கும் கிராமப்புறங்களில், நீர் மேலாண்மையை மேம்படுத்துவது, நிலத்தை உழுபவர்களின் வருமானத்தை மேம்படுத்த உதவும். மேம்படுத்தப்பட்ட நீர்ப்பாசன முறைகள் நீர் பயன்பாட்டுத் திறனை மேம்படுத்துகின்றன. சொட்டு நீர் பாசனம் தெளிப்பான் போன்ற நடைமுறைகள் அதிகப்படியான தண்ணீரைப் பயன்படுத்துதல், தண்ணீரை முறையற்ற முறையில் அகற்றுதல் அல்லது நிலத்திற்கு அதிகமாக நீர் பாய்ச்சுதல் போன்ற வீணான நடைமுறைகள் மூலம் நீர் இழப்பைக் குறைக்கின்றன. சில சந்தர்ப்பங்களில், வறண்ட நிலங்களில் கால்நடைகளை அறிமுகப்படுத்துவது உணவு உற்பத்தி மற்றும் வேலைவாய்ப்பை உறுதி செய்வதற்கான ஒரு விருப்பமாக இருக்கலாம். ஒரு நபர் தனது சொந்த உணவைப் பயிரிட்டாலும் அல்லது தனது பண்ணையில் இருந்து உணவுப் பொருட்களை விற்பனை செய்தாலும், மேம்பட்ட நீர் மற்றும் மண் மேலாண்மை அமைப்புகளைக் கொண்டிருப்பது அவரது வருமானத்தை அதிகரிப்பதில் அவருக்கு ஒரு நன்மையை அளிக்கும்.