భారతదేశంపై బ్రిటిష్ పాలన 18 58 నుండి 1947 వరకు సంపూర్ణ పాలన. బ్రిటిష్ పాలన భారతదేశంలో ప్రత్యక్ష పాలన లేదా భారతదేశంలో బ్రిటిష్ పాలనగా వర్ణించబడింది. భారత స్వాతంత్ర్య ఉద్యమం ఏర్పడటానికి దారితీసిన అనేక కారణాలు ఉన్నాయి. వాటిలో కొన్ని ప్రధానమైనవి: బ్రిటీష్ పాలన సిక్కు వ్యతిరేకమైనది, కుల ఆధారితమైనది మరియు బ్రిటీష్ పరిపాలనలో సిక్కులకు ఎటువంటి స్థానం లేదు, కాబట్టి వారు స్వాతంత్ర్య ఉద్యమంలో చేరారు. జస్వంత్ సింగ్, రంజిత్ సింగ్, జర్నైల్ సింగ్, సత్య పాల్ మరియు గురిందర్ సింగ్ సిక్కు విషయంలో కలిసి వచ్చిన కొన్ని ప్రముఖ నాయకులు.
స్వాతంత్ర్య ఉద్యమ సమయంలో, వివిధ పంజాబ్ ప్రజలు ఆయుధాలతో లేచి బ్రిటిష్ వారికి వ్యతిరేకంగా పోరాడారు. ఈ తిరుగుబాట్లు తమలో కొత్తేమీ కాదు; అవి పంజాబ్‌పై బ్రిటిష్ వారి మితిమీరిన పాలనకు ప్రతిస్పందనగా ఉన్నాయి. అయితే బ్రిటీష్ పాలనతో బాధపడుతున్న దేశంలోని ఇతర ప్రాంతాల వారికి మద్దతు ఉంది. తద్వారా వారు దేశ జెండాను అర మాస్ట్‌లో ఎగురవేయగలిగారు. దీని తరువాత, భారతీయ సాయుధ దళాలు బ్రిటిష్ వారికి వ్యతిరేకంగా పోరాటంలో చేరాయి.
స్వాతంత్ర్యం తరువాత, బ్రిటిష్ వారు భారతదేశంలో తమ స్థావరాలను కోల్పోవడం ప్రారంభించారు మరియు సామ్రాజ్యం విచ్ఛిన్నమైంది. పాకిస్తాన్ సైన్యం సహాయంతో ఇప్పుడు పంజాబ్‌లోకి ప్రవేశించిన మొఘలుల నుండి పంజాబ్‌ను వారు ఇకపై రక్షించలేకపోయారు. బ్రిటీష్ వారు భారతదేశం యొక్క కొత్త పాలకులకు పంజాబ్‌ను అప్పగించడం ప్రారంభించారు, అయితే వారు ఒప్పందం ద్వారా భారతదేశంలోని ఇతర ప్రావిన్సులపై నియంత్రణను కలిగి ఉన్నారు.
భారత ప్రభుత్వం పూర్తి స్వాతంత్ర్యం ప్రకటించడంతో, బ్రిటన్‌తో రాజకీయ యూనియన్ ముగిసింది. భారతీయ రాష్ట్రాల ప్రజలు బ్రిటీష్ వారికి దూరంగా ప్రత్యేక అస్తిత్వం కోసం వెతకడం ప్రారంభించారు, మరియు బ్రిటీష్ వారు ఒప్పంద నౌకాశ్రయాల ద్వారా భారతదేశానికి అధికారాన్ని బదిలీ చేసినప్పుడు ఈ అవకాశాన్ని ఒక్కసారిగా గ్రహించారు. ఇది జరిగిన తర్వాత, బ్రిటీష్ వారితో వ్యక్తిగత యూనియన్‌లో ప్రత్యేకంగా పేర్కొనబడని అన్ని భూభాగాలు కొత్త స్వతంత్ర భారతదేశానికి ఆధిపత్యాలుగా మారాయి.
బ్రిటిష్ వారు ఆధిపత్యాలు మరియు రాచరిక రాష్ట్రాలను తమ పూర్తి నియంత్రణలో ఉంచుకోవలసి వచ్చింది. ఎందుకంటే వారు ఇప్పటికే బ్రిటిష్ సబ్జెక్ట్‌లుగా ఆక్రమించిన ప్రాంతాలపై అధికారాన్ని అంగీకరించడానికి మాత్రమే వారు ఒప్పందంపై సంతకం చేశారు. ఈ భూభాగాల నుండి ఏదైనా స్వతంత్ర దేశం ఏర్పడకుండా నిరోధించడానికి ఇది జరిగింది, తద్వారా వాటి మధ్య ఐక్యతను కాపాడుతుంది. భారతదేశంలో ఉన్న అన్ని రాష్ట్రాలు లేదా బ్రిటిష్ వారి ఆధిపత్యాలు మాతృదేశంలో భాగాలుగా మారాయి. భారతదేశంలోని మూడు ఉత్తరాది రాష్ట్రాలు గతంలో బ్రిటిష్ కిరీటం యొక్క ప్రావిన్సులుగా ఉన్నాయి, స్వాతంత్ర్యం తర్వాత బ్రిటిష్ సామ్రాజ్యం యొక్క ఆధిపత్యాలుగా మారాయి.
స్వాతంత్య్రం వచ్చిన తర్వాత శతాబ్దానికి పైగా బ్రిటిష్ వారు పాలించిన అనేక ప్రాంతాలు భారతదేశంలో ఉన్నాయి. కాశ్మీర్, హిమాచల్ ప్రదేశ్, పంజాబ్ మరియు జమ్మూ & కాశ్మీర్‌లు బ్రిటిష్ రక్షిత ప్రాంతాలుగా మారిన కొన్ని ప్రముఖ ఆధిపత్యాలలో ఉన్నాయి. ఇవన్నీ ఇప్పటికీ బ్రిటిష్ వారిచే ఆక్రమించబడిన భారతదేశంలోని ప్రధాన ప్రాంతాలను ఏర్పరుస్తాయి. గ్రేట్ లేక్స్ ప్రాంతం చుట్టూ ఉన్న దేశాలన్నీ స్వాతంత్ర్యం తర్వాత బ్రిటిష్ భూభాగంలో భాగమయ్యాయి.
ఆంధ్ర ప్రదేశ్, కర్ణాటక, తమిళనాడు, కేరళ, ఢిల్లీ, హర్యానా, ఉత్తరాఖండ్, హిమాచల్ ప్రదేశ్, ఉత్తరప్రదేశ్, ఉత్తరాఖండ్, హిమ్చై ప్రదేశ్ మరియు జార్ఖండ్ గతంలో బ్రిటిష్ వారిచే పాలించబడిన కొన్ని ముఖ్యమైన భారతీయ రాష్ట్రాలు. భారతదేశంలోని తూర్పు భాగంలో ఎక్కువ సంఖ్యలో రాష్ట్రాలు ఉన్నాయి, ఇవి గతంలో బ్రిటిష్ రాజ్‌లో ఉన్నాయి. భారతదేశంలోని పశ్చిమ ప్రాంతంలో మధ్యప్రదేశ్, ఉత్తరాంచల్, బీహార్, జార్ఖండ్ మరియు చార్ధమ్‌గఢ్ వంటి రాష్ట్రాలు ఉన్నాయి. ఉత్తర భారతదేశానికి ప్రధాన కేంద్రంగా ఉన్న చాలా రాష్ట్రాలు పూర్తిగా మాతృదేశంలో విలీనం చేయబడ్డాయి. పశ్చిమాన కొన్ని చిన్న స్వతంత్ర రాష్ట్రాలు ఉన్నప్పటికీ, అవి తమ చారిత్రక గుర్తింపులను నిలుపుకున్నప్పటికీ, ఇవి కూడా భారతదేశంలోని భాగంగా ఉన్నాయి.
భారతదేశంలో ప్రభుత్వానికి మరియు UK జాతీయ ప్రభుత్వానికి మధ్య అనేక విభేదాలు ఉన్నప్పటికీ, ఇరు పక్షాల మధ్య సంబంధాలు ఎల్లప్పుడూ స్నేహపూర్వకంగానే ఉన్నాయి. వాస్తవానికి, భారతదేశంలో బ్రిటిష్ ప్రభుత్వం అనుసరిస్తున్న విద్యా విధానాల విషయంలో మరియు స్వతంత్ర జెండా కోసం బ్రిటీష్ అధికారులు భారతీయ సమాజానికి వారి స్వంత రాష్ట్రంలో సహాయం చేసిన అనేక ఉదాహరణలు ఉన్నాయి. బ్రిటిష్ వారు తమ దేశం కోసం చేసిన అన్ని మంచి పనులకు భారతదేశం వారికి కృతజ్ఞతలు తెలుపుతుంది.