ದ್ವಂದ್ವವಲ್ಲದ ಅಥವಾ ನಿಜವಾದ ತಿಳುವಳಿಕೆಯ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರವು ಸ್ವಯಂ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿದೆ, ಇದನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮನ್ (ಬ್ರಹ್ಮ), ದೇವರು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಬ್ರಹ್ಮನು ವ್ಯಕ್ತಿಗತವಲ್ಲದ, ಅಮೂರ್ತ ಜೀವಿಯಾಗಿದ್ದು ಅದು ಸಮಾನಾಂತರವಾಗಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ ಮತ್ತು ಮಾನವರು ಮತ್ತು ಇತರರೆಲ್ಲರಿಂದ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿದೆ. ಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಕಾರ, ಜ್ಞಾನವು ವಾಸ್ತವವನ್ನು ತಲುಪಲು ಮತ್ತು ಆತ್ಮವನ್ನು ಆಸೆಗಳು ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯ ಹಿಡಿತದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುವ ಏಕೈಕ ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಕಲಿಕೆಯ ಸಾರವಾಗಿರುವ ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮದೊಂದಿಗಿನ ಸಂಯೋಗದಿಂದ ಮಾತ್ರ ಪಡೆಯಬಹುದು, ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಮೂಲಕ ಕಾಣದ ದೇವರು. ಎಲ್ಲಾ ಜ್ಞಾನದ ಆಧಾರವು ಸರ್ವಜ್ಞ ಬ್ರಹ್ಮನೊಂದಿಗೆ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಂಬಂಧವಾಗಿದೆ. ಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನದ ಎರಡು ಮಾರ್ಗಗಳಿವೆ:
ಪ್ರಜ್ಞಾನಂ ಬ್ರಹ್ಮ (ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನ): ಬ್ರಹ್ಮನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿದಿರುವ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡುವ, ಅನಿಯಮಿತ ಸ್ವಯಂ, ಅಥವಾ ಬ್ರಹ್ಮನ್, ಇದು ಅನಂತ ಸ್ಥಳ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಸೀಮಿತ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ, ನಾವು ಬ್ರಹ್ಮನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಲು, ಸ್ಪರ್ಶಿಸಲು, ರುಚಿ, ಕೇಳಲು, ವಾಸನೆ, ರುಚಿ, ಅಥವಾ ಅನುಭವಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ನಾವು ಕರ್ಮ (ಒಳ್ಳೆಯ ಕರ್ಮ) ಅಭ್ಯಾಸದ ಮೂಲಕ ನಿರ್ವಾಣವನ್ನು ಸಾಧಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನವು ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿಲ್ಲದಿರುವುದು ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಆಂತರಿಕ ಅನುಭವದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಪ್ರವೇಶಿಸಬೇಕು.