இந்து மதம் மற்றும் புத்த மதத்தில், அறிவொளி பெற்றவர், சர்வ வல்லமையுள்ளவர் மற்றும் எல்லாம் அறிந்தவர் (யதார்த்தத்தின் அனைத்து அம்சங்களையும் புரிந்துகொண்டு மனித அறிவுக்கு மட்டுப்படுத்தப்படாத ஒருவர்) ஆக விரும்பும் ஒரு பயிற்சியாளருக்கு ஆறு குணங்கள் குறிப்பிடத்தக்கவை. இவை உடல், மன, உணர்ச்சி மற்றும் ஆன்மீக பண்புகளாக கருதப்படுகின்றன, அவை க ut தம புத்தரின் புரிதலில் உறுதியாக உள்ளன. இருப்பினும், ஆறு வேதங்கங்கள் பின்வருவனவற்றையும் குறிக்கலாம்: சத்வா (நனவு), தமாஸ் (பொருள்), ராஜா (உணர்ச்சி சமநிலை), கிரியா (மனசாட்சி) மற்றும் அஜ்னா (உள்ளுணர்வு). இவை அனைத்தும் சாஸ்திரம், இந்தியா மற்றும் அதன் அண்டை பிராந்தியங்களிலிருந்து வந்த பண்டைய இந்து நூல்களின் அறிவியல் ஆய்வு ஆகியவற்றுடன் தொடர்புடையவை.
இந்து மதத்தில், ஆறு வராண்டாக்களின் கருத்து சாஸ்திரத்தின் கருத்துடன் மிகவும் நெருக்கமாக தொடர்புடையது. இரண்டு கருத்துக்களும் பெரும்பாலும் ஒன்றுக்கொன்று மாற்றாகப் பயன்படுத்தப்பட்டாலும், அவை உண்மையில் ஒரே பெரிய விஷயத்தின் வெவ்வேறு அம்சங்களாகும். சாஸ்திரம் வாழ்க்கை மற்றும் தத்துவத்தின் தத்துவார்த்த தன்மையுடன் அதிகம் கையாள்கிறது, சாஸ்திரம் வேதங்களில் காணப்படும் அறிவின் நடைமுறை பயன்பாட்டில் அதிக கவனம் செலுத்துகிறது. பல இந்து வேதங்கள் வேதங்களிலிருந்து நேரடியாக எடுக்கப்பட்ட வசனங்களின் வடிவத்தில் எழுதப்பட்டுள்ளன, அவை ஒவ்வொரு சொல் அல்லது சொற்றொடரின் பின்னணியில் உள்ள கருத்துகளின் சிக்கலான தத்துவ விளக்கங்களைக் கொண்டுள்ளன. ஒரு குறிப்பிட்ட சாஸ்திரத்திற்குள் காணப்படும் வெவ்வேறு வசனங்களின் பொருள் தரவுகளின் கருத்து (கட்டுப்பாடு), சன்யாசா (இரக்கமுள்ள நடத்தை) மற்றும் நியாமா (சரியான நடத்தை) போன்ற பல கருத்துகளுடன் தொடர்புடையது.
ஆறு வேதங்களும் கர்மா என்ற கருத்துடன் தொடர்புடையவை, இது ஒருவரின் சக்கரத்தின் சரியான திருப்பமாகும். கர்மா சொல் பேசப்படும்போது, அது சுயத்திலிருந்து விலகி ஒருவரின் சூழலில் திருப்தி அடைவதாகும். இந்த கருத்து புத்த மதத்தின் தத்துவத்திற்கு மையமானது, இது புத்தரால் நிறுவப்பட்ட ஒரு மதமாகும். இந்திய தத்துவத்தில், ஆறு வராண்டாக்கள் ஜடகா கதைகள் என்றும் குறிப்பிடப்படுகின்றன, கடந்த தலைமுறைகளில் நல்லொழுக்கமுள்ள மூதாதையர்கள் சக்திவாய்ந்த தேவதூதர்களாக மாறியிருப்பது பண்டைய ப Buddhist த்த புராணக்கதையின் குறிப்பு, சக்திவாய்ந்த சாஸ்திரங்கள் மூலம் வெளிப்படுகிறது. ஆறு வேதாங்கங்கள் ஒவ்வொன்றும் மனிதர்களின் ஆன்மீக முன்னேற்றத்திற்குத் தேவையான வெவ்வேறு குணங்களையும் பண்புகளையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. அவை இருப்பின் சுழற்சியின் தன்மையையும், அவற்றை உள்ளடக்கிய பிரபஞ்சத்துடன் மனிதர்களின் ஒருவருக்கொருவர் சார்ந்திருப்பதையும் குறிக்கின்றன.