సత్త్రియ, సత్త్రియ నృత్య లేదా సత్త్రియ సాక్య అని కూడా అంటారు, ఇది ఒక ప్రాచీన భారతీయ శాస్త్రీయ నృత్యం. ఇది ఒక నాటకీయ నృత్య నాటకం, ఇది అస్సాంలోని కృష్ణ -కేంద్రీకృత వైష్ణవ సన్యాసుల సంఘాలలో ప్రాచీన మూలాలను కలిగి ఉంది మరియు 15 వ శతాబ్దం చివరలో భక్తి ఉద్యమ పండితుడు మరియు మహర్షి మహాపురుషుడు శ్రీమంత శంకరబాదికి చెందినది. వైయస్ మరియు రాజపుత్రుల నృత్యం నుండి ఈ నృత్యం మూలాలను తీసుకుంటుంది, కానీ ఆధ్యాత్మిక మలుపును జోడిస్తుంది. ఇది భారతదేశ ప్రజలలో అత్యంత ప్రాచుర్యం పొందిన నృత్య రూపం మరియు ఇది వారి సాంస్కృతిక వారసత్వంలో భాగం. సత్త్రియ నృత్య రూపాలలోని చాలా సంగీతం భారతదేశంలోని కథాకళి, మరాఠీ వంటి నృత్య రూపాల నుండి ఉద్భవించింది మరియు అనేక రాగాల నుండి సంగీతం కూడా వచ్చింది.
సత్త్రియ నృత్యాలు అత్యంత శుద్ధి చేయబడిన భారతీయ శాస్త్రీయ నృత్యం మరియు పెదవి విరిచే (నిశ్శబ్ద పెదవి కదలికలు) కొరియోగ్రఫీ యొక్క ప్రత్యేక సమ్మేళనం. నైపుణ్యం కలిగిన చేతి కదలికలు మరియు వ్యక్తీకరణ ముఖ కవళికలు కఠినమైన శిక్షణ మరియు ఈ నృత్యకారుల సంవత్సరాల అధ్యయనం ఫలితంగా ఉన్నాయి. సత్త్రియ అనేది భారతీయ శాస్త్రీయ నృత్యాలలో పురాతన రూపాలలో ఒకటి మరియు ఇది 16 వ శతాబ్దం నుండి ఉంది. సత్త్రియా యొక్క ప్రజాదరణకు కారణం జీవితాన్ని దాని నిజమైన రంగులలో ప్రతిబింబించే సామర్ధ్యం. ఇది నృత్యాలను చాలా శక్తివంతంగా చేస్తుంది: నృత్యకారులు దుorrowఖం, నొప్పి, ప్రేమ, కోరిక మరియు నిరాశ భావాలను వర్ణిస్తారు, అదే సమయంలో అందం, దయ మరియు రహస్యాన్ని వెదజల్లుతారు. వాంఛ, ప్రేమ, దుorrowఖం మరియు నొప్పి యొక్క భావాలను తెలియజేసే సామర్థ్యం వచ్చినప్పుడు ఈ నృత్యాలు భారతీయ కళకు గొప్ప ఉదాహరణగా ప్రసిద్ధి చెందాయి.
అస్సాంలో ప్రస్తుతం ఉన్న నాట్య శైలిలో సత్త్రియ నృత్య శైలి ఒకటిగా పరిగణించబడుతుంది. ఇది “రక్షాబంధన్” అని పిలువబడే ఒక ప్రత్యేకమైన నృత్య శైలిని కలిగి ఉంది. ఈ నృత్య శైలి కూడా గొప్ప అశోకుని పాలన నుండి ఉద్భవించిందని చెప్పబడింది మరియు వివిధ జాతుల సమూహాలు మరియు విభిన్న జీవనశైలికి అనుగుణంగా కాలక్రమేణా అభివృద్ధి చేయబడింది. శాస్త్రీయ భారతీయ నృత్య రూపంగా, ఇది ఉన్నత స్థాయి నైపుణ్యం, చక్కదనం మరియు వాస్తవికతను ప్రదర్శిస్తుంది. ఇది భరత నాట్యం, మహాబలేశ్వర్, మణిపురి కథక్, కర్కార్ మరియు జన్నటై వంటి వివిధ కళారూపాల సమ్మేళనంగా వర్ణించవచ్చు.